Barbecue personeel onder de WKR? Fiscus geeft duidelijkheid
Doelmatigheidsgrens alleen als niet direct vaststaat als beloning gebruikelijk is.
De Belastingdienst heeft meer duidelijkheid gegeven over welke beloningen een werkgever onder de WKR (werkkostenregeling) mag brengen.
Is het duidelijk dat het gaat om gebruikelijke beloningen die via de vrije ruimte van de WKR worden verstrekt, dan staat dit niet ter discussie. De vrije fiscale ruimte kan de werkgever altijd benutten, zelfs als het voordeel hoger is dan de limiet. In dat laatste geval valt 2.400 euro in de vrije ruimte. Het meerdere daarvan vormt werknemersloon waarover de werknemer zelf belasting betaalt.
Die gebruikelijkheid is wel duidelijk als het gaat om de zomerse bbq of het kerstpakket, want die gaan altijd in de vrije ruimte. Alleen als onduidelijk is of het gebruikelijk is dat de werkgever belasting betaalt over een loonvoordeel, komt de grens van 2.400 euro in beeld, zegt de fiscus nu.
Met deze verduidelijking hoopt de Belastingdienst dat werkgevers minder snel in discussie treden met de fiscus over de WKR. Er zijn bij fiscalisten en werkgevers voortdurend vragen over wat wel en niet mag worden ondergebracht in de WKR en wat er gebeurt als de limiet van 2400 euro aan fisciale vrijstelling per werkgever wordt overschreden.
Als hoofdregel van de WKR geldt dat alles wat een werkgever aan de werknemer geeft of ter beschikking stelt, belast loon vormt. De werkgever bepaalt vervolgens wie de belasting betaalt: de werknemer of de werkgever. Als de werkgever ervoor kiest de belasting te betalen, dan past hij de werkkostenregeling toe.
De werkgever mag niet onbeperkt allerlei beloningen onder de WKR brengen, sommige vormen van loon (bijvoorbeeld de bijtelling wegens het privégebruik van een auto van de zaak) moeten altijd werknemersloon blijven waardoor de werknemer daarover belasting betaalt.
Als de werkgever de werkkostenregeling toepast dan gelden er gerichte vrijstellingen en nihilwaarderingen voor specifieke beloningen. Zo geldt er een gerichte vrijstelling voor reiskostenvergoedingen van 23 per cent kilometer en mogen koffie of thee die de werknemer op kantoor geniet op nul gewaardeerd worden.
Bron: Accountantweek